Uit elkaar gedreven door corona

‘Ik sta stil bij mijn broer John die is overleden aan corona, de ziekte waar hij niet in geloofde. Mijn humoristische broer, die zoveel van z’n zusje hield, en ik van hem. Door zijn wantrouwen in de maatschappij, in corona, in de media, in mij waren onze laatste twee jaar niet zoals ik ‘ons’ de overige 47 jaar had gekend. Op 20 december 2021 overleed hij, vijf dagen nadat hij enigszins lacherig op Facebook zette dat hij positief getest was. 

‘Het was de ziekte die de wereld in tweeën spleet’

Mensen vragen mij hoe het is om als nabestaande van een corona-ontkenner, een wappie, een corona-slachtoffer, achter te blijven. Mijn antwoord: het is moeilijk. Ik zit met een hoop verschillende emoties. Corona dreef een wig tussen ons. Het was corona die hem boos maakte op de wereld. Het was corona die de afgelopen twee jaar ieders leven vergalde. Het was corona waarbij niemand het goed deed en die de wereld in tweeën spleet. Het was die kutziekte die voor zoveel extra emoties zorgde en die constant om me heen was. Het was die ziekte die hem zo wantrouwend en agressief maakte. En het is ook die ziekte die hem van ons heeft afgenomen. Na zijn dood had corona een te grote plek in mijn rouwen om John. Het was zo prominent aanwezig, de wereld nog zo in de ban van de ziekte. Johns dood was overal. 

Grote broer herinneren

Ik hield me vast aan de woorden die hij me appte nadat hij weer eens boos afscheid van me had genomen: ‘Arie, het is niet mijn bedoeling om mijn mening op te dringen aan je, je bent en blijft mijn eigenwijze zusje waarvan ik heel veel houd. Misschien voel je je aangevallen door mij, wat absoluut niet mijn strekking is. Kuss.’ Prachtige woorden die me steeds meer troost boden en me hielpen bij de enorme frustratie die ik nog heel lang voelde.

Nu is het rustiger. Corona is veel verder naar de achtergrond gegaan en mijn lieve broer naar de voorgrond. Ik herinner me hem nu zoals ik het graag voel. Geen wappie-invloeden meer, maar gewoon mijn grote broer waar ik zo van hou.’
 

'Op 20 december 2021 overleed hij, vijf dagen nadat hij enigszins lacherig op Facebook zette dat hij positief getest was.'

John met verteller Arianne de Jong
John en Arianne

Verteller

Arianne de Jong (51 jaar) 
Zus van John 
Redacteur bij Omroep Brabant 

Arianne vertelt verder. Luister hieronder mee.

Uit elkaar gedreven door corona

Ik heb 'm op Facebook ook uitgescholden
voor kut wappie
omdat ik dat ook zo voelde.
Weet je wel.
Dan denk ik John was nou eens 
niet zo verdomd eigenwijs geweest.
Dan had je misschien nou nog geleefd.
Ja, in het begin was ie vrij redelijk nog.
Toen zei hij over corona van dat
het wel bestond en dergelijke.
Maar naarmate die periode vorderde
werd ie wel steeds radicaler. Ik zeg Ja John, het is jouw wereld, niet de mijne.
Maar dat bleef ie heel moeilijk vinden.
En toen ging ie me ontvrienden
op Facebook en...
dan na een paar dagen kwam er
weer een vriendschapsverzoek van 'm
en dan was het weer gekoeld waarschijnlijk. En ja. Ik hield van hem,
dus dan accepteer ik dat ook zonder
vraag of wat dan ook.
Er waren zeven collega's bij hem.
Zes collega's had ik Corona en
uh, van de zevende
wisten ze het niet en dat was onze
John.
En John had veel gezegd tegen z'n
baas.
Ik ga me eigen niet laten testen
en ik hou al helemaal niet zo zelftests kopen. Allemaal onzin.
Toen had zijn baas een zelftest
opgestuurd naar 'm
en geëist dat ie zich zou laten testen.
omdat z'n baas had geëist heeft, 
heeft ie dat toen gedaan.
En toen kwam er dus positief uit. Nou
ja, toen heeft
ie gekscherend op Facebook gezegd
van nou nou mensen,
John heeft Corona.
Toen heb ik hem dan gebeld om te vragen hoe het met hem ging.
Ja, Arie het is maar gewoon een griepje
hè!
Toen was ie boos dat ik dat ik
naar hem vroeg hoe dat met hem ging.
Ik zeg ja John, ook al was het maar een griepje,
ook dan had ik gebeld en gevraagd hoe het met je ging.
Onze band was van de andere kant
ook nog dusdanig sterk.
Dat we op dat soort
belangrijke momenten, ben
je d'r wel voor elkaar.
Hij is altijd gepest, dus ja,
hij heeft het heel zwaar gehad.
En dat heeft 'm absoluut gevormd.
Als jij heel je leven lang gepest
wordt en nooit ergens thuis hoort,
of je nooit ergens thuisvoelt
en hij voelde
zich volgens mij in die wappie
groep, voelde hij
zich heel erg thuis omdat hij volgens
mij zich daar enorm gehoord voelde.
Op zondag is mijn stiefmoeder bij
hem aan de deur...
...geweest met een pannetje soep.
Dat had ze neergezet en toen had
ie gezegd van
dat het echt wel heel slecht ging,
dat ie zich echt heel beroerd voelde.
Iemand anders had 'm ook gezien.
Die had het naderhand nog een appje
gestuurd waarin
ook stond van dat ie eigenlijk
de ambulance
wilde bellen omdat ie vond dat
John d'r zo slecht uitzag.
Maar omdat ie wist dat John dat
niet wilde, had ie dat niet gedaan.
Op maandagochtend stuurde diezelfde
gast mij een berichtje. Weer Facebook
Hé, jij bent toch de zus van John?
Ik wil zijn hond uitlaten maar hij reageert niet.
Ik zeg nou is er iemand van jullie in de buurt? 
Nou, zegt ie mijn vrouw.
Ik zeg nou, dan vraag of dat ze
even bij me aan
de deur gaat kijken.
Mijn broer had om van dat plakplastic
voor de
ramen dat je 'm niet kon kon zien.
En toen zag ze door zo'n heel klein
kiertje wat
dan niet beplakt was met dat plastic.
Zag ze 'm zitten in de bank. En
toen had ze
gezegd van ja hij zit er wel maar
reageert nergens op.
En toen zei ik van nou dan
is het mis.
Ik ben als een gek naar Rosmalen
gereden en toen kwam ik daar aan.
Er stond een ambulance voor de
deur, politie voor de deur.
Toen kwam ik daar binnen.
Ja en daar lag ie in dat grote lichaam van 'm lag op de grond, z'n blouse opengeknipt, z'n broek opengeknipt.
Ze waren aan t reanimeren en ja,
het enige wat ik zag was
dat lichaam wat niet meer meewerkte.
Toen zeiden ze van uh, we gaan
nog één keer proberen en
als we hierna het hart niet meer
op gang krijgen, dan stoppen we d'r mee.
En toen zei ik van ja, hoe lang
zijn jullie al bezig?
Dan zijn ze toch wel een klein
half uur.
Ik zeg nou ik zeg dan stop maar
want volgens mij
als je t hart weer aan de
gang krijgt dan...
...dan is t niet veel meer van 'm over
met z'n koppie. En dat vond ie altijd
al moeilijk. Dus ik zeg nee.
Dan stop maar met met reanimeren.
Ja, het zou mooier zijn geweest als
anders was gegaan hè.
Want alle mensen je leven was er
één van wie ik
in ieder geval altijd op aankon
omdat ik zeker
wist dat ie d'r zou staan. En die
is weg.
En dan voel je je wel gewoon alleen.
Kut corona, hè?