Persvrijheid onder druk
'Ik sta stil bij Sharina Henriquez en hoe de Arubaanse regering zichelf voorbij rende in haar respons op de pandemie. Daarbij bracht zij de rechtstaat en met name de pers ernstige schade toe.
‘Pers werd bizar genoeg vergeten’
Naarmate het aantal covid-gevallen op het eiland opliep, nam de regering de ene na de andere maatregel om het aantal besmettingen in te dammen. En de premier trok als noodmaatregel veel bevoegdheden naar zich toe.
Bij het bepalen wie wel of niet ‘s avonds op straat mocht, werden wij als pers bizar genoeg vergeten. Collega Sharina was een van de journalisten die in gesprek ging met de regering op zoek naar een snelle oplossing.
Op de eerste avond werden mensen opgepakt die alsnog de straat opgingen. Op de tweede avond ging Sharina er zelf opuit om verslag te doen. Ze kon niet geloven dat mensen zo hard aangepakt werden. We hebben namelijk sinds de Tweede Wereldoorlog geen avondklok gehad. Maar ook zij werd gearresteerd en al meteen werd duidelijk dat de aanwezigheid van de pers bij het handhaven van de avondklok niet op prijs werd gesteld door de autoriteiten.
Ongehinderd verslag doen
Er volgde een van de meest beschamende hoofdstukken in de bizarre geschiedenis van deze pandemie. Sharina werd bewust geboycot, geïntimideerd en beschimpt door gezagsdragers en aanhangers van de regeringspartij. Zij liet zich echter niet kennen en kreeg een leidende rol in onze strijd voor het recht om ongehinderd verslag te kunnen doen tijdens calamiteiten. Zij schakelde de Nederlandse Vereniging van Journalisten (NVJ) in, die zich vervolgens sterk maakte voor haar zaak.
Dat er ten slotte – al dan niet van harte - een persregeling kwam, is grotendeels aan haar te danken. De regering heeft haar tot op de dag van vandaag geen officiële excuses aangeboden voor de behandeling die haar ten deel viel.’
Verteller
Ariën Rasmijn (45 jaar)
Journalist op Aruba