Leeg Schiphol
‘Ik sta stil bij mijn man Piet en de andere omwonenden rond Schiphol, die tijdens de coronaperiode geen overlast meer ondervonden van het vliegverkeer. Natuurlijk bracht die periode veel ellende, maar voor ons bracht deze tijd ook een oase van rust en schoonheid.
‘De was hing buiten, de vensterbank bleef schoon’
Mijn man Piet is geboren en getogen in Aalsmeer. Hij heeft Schiphol zien groeien. Vroeger was hij verrast als er een keer een vliegtuig overkwam. Maar nu overschrijdt het vliegverkeer alle grenzen, het is schandalig. Maar hij is hier zó geworteld, ik krijg hem hier niet meer weg, ondanks de vliegherrie. Net als het geluid wegebt en je denkt dat het rustig wordt, komt het volgende vliegtuig. Het begint vaak eerder dan zeven uur ‘s ochtends en eindigt om elf uur ‘s avonds, maar het is niet ongewoon dat ze daarna ook nog overvliegen. Ze vliegen zo laag, dat je de naam van de maatschappij duidelijk kan lezen.
Helder blauwe lucht
Toen corona kwam, was het ineens stil rondom Schiphol. Omwonenden slaakten een zucht van verlichting, ook mijn man. Als ik met de hond aan het wandelen was, hoorde ik andere wandelaars zeggen hoe lekker rustig zij het vonden. Mensen waren echt aan het genieten. Je zag het gewoon. ‘s Nachts kon het raam weer open. De was hing buiten, de vensterbanken bleven schoon. De lucht was helder blauw zonder vervuiling. Buurtbewoners konden rustig slapen en zonder stress de dag doorbrengen.
Zelfs de buurman die op Schiphol werkte gaf toe dat het zo aanzienlijk prettiger wonen was. Een vriend van ons die aan astma lijdt, was ineens medicatievrij. Op de tennisbaan van Aalsmeer konden mensen elkaar weer verstaan. We konden ongestoord gesprekken voeren in de tuin en op straat. Ik hoorde van een docent op een college in Amstelveen dat het zo fijn was dat ze haar lessen niet hoefde te onderbreken vanwege het vliegtuiglawaai. De wedstrijdzeilers die Aalsmeer vaak mijden vanwege de vliegherrie, zagen we weer op het water. Het was zalig.
Toen Schiphol weer openging hoorden we veel mensen zeggen: ‘Het begint weer, jammer, het was zo lekker wonen’. Corona liet ons zien wat een gezonde leefomgeving is.’
Verteller
Sietske van den Broek (70 jaar)
Vrouw van Piet Bon
Secretaris van de stichting Recht op Bescherming tegen Vliegtuighinder