(K)raamvisite
‘Ik sta stil bij mijn zoon Maikel en zijn vrouw Maja, die een zoon kregen op 28 maart. Tien dagen nadat de eerste lockdown was afgekondigd. Mijn eerste kleinkind, Lou, kon ik alleen door het raam bewonderen. Het meest miste ik de geur van de baby. Maikel gooide kleertjes van Lou voor mij uit het raam, zodat ik hem ten minste kon ruiken, terwijl ik naar hem keek.
‘Ik wilde hem vasthouden, horen, ruiken’
Ik was heel nauw betrokken bij mijn zoon en zijn zwangere vrouw. We wonen in hetzelfde dorp en tijdens de zwangerschap woonden ze tijdelijk bij ons in, omdat hun huis nog niet klaar was. Toen corona ons land bereikte, hadden we nog geen idee wat er op ons af kwam. Maja werkte in het ziekenhuis en we zagen hoe bezorgd zij was. Niemand wist hoe en of het nieuwe virus effect zou hebben op het kindje. Twee weken voor de geboorte gingen Maikel en Maja in isolatie en leefden vanaf dat moment binnen. Af en toe bracht ik eten langs.
Mijn kleinzoon
De bevalling begon en Maikel en Maja gingen naar het ziekenhuis. De beveiliging bracht ze naar de bevalkamer. Toen Lou geboren was en ze weer naar huis toe konden, wilde ik mijn kleinzoon dolgraag bezoeken. Daar stonden ik en mijn man, voor het raam. Wat wilde ik de baby graag vast kunnen houden, horen, ruiken. Elke dag ging ik langs. Ik zag een gelukkig gezin aan de andere kant van de ruit, maar ik vond het ook moeilijk dat ik er niet voor hen kon zijn in die eerste weken. Op 4 mei heb ik Lou in mijn armen kunnen nemen. Ik was zielsgelukkig.’
‘Niemand wist of het virus effect op de kindje had’
Verteller
Elly Janssen (56 jaar)
Oma van Lou, moeder van Maikel
Medisch pedicure