Avondklok
‘Ik sta stil bij de winkelier die tijdens de rellen tegen de avondklok op de Beijerlandselaan in Rotterdam zijn hele winkel leeggeroofd zag. Hij had net een vitaminewinkel geopend, waar hij zo hard voor gewerkt had. Hij was er kapot van. Dat deed wat met me.
'Er heerste een grimmige sfeer op straat. Ik voelde dat er iets stond te gebeuren’
Ik woon vlakbij de plek waar de rellen ontstonden. De beslissing om een avondklok in te stellen, hakte er in mijn buurt hard in. Hier wonen grote gezinnen in kleine, slechte huizen. Er heerste een grimmige sfeer op straat. Ik voelde dat er iets stond te gebeuren.
De hele avond cirkelden er helikopters boven je hoofd. Je had geen idee welke kant het op zou gaan. In de groepsapp van de wijk las ik berichten als: ‘Het verplaatst zich.’ Gelukkig was mijn zoontje bij zijn stoere vader. Als er een steen door de ruit gaat, kan mijn ex-man beter optreden dan een vrouwtje van 50 kilo. Ik was bang, wat komt er op je af? Het was een hele heftige nacht.
Verdrietige winkelier
De volgende dag ben ik gaan kijken. Ik had altijd een hekel aan de Beijerlandselaan. Het was een winkelstraat met cafés alleen voor mannen en lege kapperszaken waar geld wit werd gewassen. Er was veel ondermijning. Ik zag leuke ondernemers die betrokken waren bij hun werk en verstand van zaken hadden. Ik zag de jongen van de vitaminewinkel in zijn vernielde zaak staan. Hij was zo verdrietig. Dat raakte mij.
Diezelfde middag ben ik met mijn zoontje langs het politiebureau gegaan. Ik had hem de dag ervoor een lesje respect voor de politie gegeven en samen hadden we blauwe hartjes uit vouwpapier geknipt. Die hartjes zijn we gaan uitdelen. Voor onder hun riem.’
'Ik zag de jongen van de vitaminewinkel in zijn vernielde zaak staan. Hij was zo verdrietig. Dat raakte mij.'
Verteller
Eveline van Wanrooij (47 jaar)
Stadsgids