BOA tijdens de pandemie

‘Ze moest maatregelen handhaven die niemand wilde’

Anita werkte als BOA in Amsterdam en daar had ze dagelijks te maken met hufters die zich niet aan de regels wilden houden. ‘Flikker toch op’, riepen ze tegen Anita als zij netjes aan mensen vroeg om afstand te houden of een mondkapje te dragen. ‘Die regels gelden niet voor mij’, kreeg ze vaak te horen. Maar als ze om bewijs vroeg, dan werden velen agressief.

Mensen waren boos op de overheid. Die woede keerde zich op straat tegen Anita persoonlijk, omdat zij moest toezien op het naleven van de maatregelen. Ik vind het afschuwelijk dat hulpverleners zo vaak te maken hebben met agressie en onbegrip. Ik snap best dat je het niet eens bent met een regel van de overheid. Ik wist ook niet of zo’n mondkapje mij honderd procent zou beschermen tegen het virus. Toch hield ik mij
aan de regels uit respect voor anderen die dat wel geloofden, maar niet iedereen denkt zo.

Tijdens de avondklok gingen velen met smoesjes toch naar buiten. Op straat kwam Anita mensen tegen met een hondenriem, die zeiden dat ze hun hond waren kwijtgeraakt. Zij kon daar wel om lachen en gaf dan eerst een waarschuwing, maar ik heb daar geen begrip voor. Ik vind het egoïstisch en van mij hadden ze een boete gekregen.

Mensen beschermen

Anita had niet alleen te maken met agressie, maar ook met het onzichtbare gevaar van rondvliegende bacillen. Als hulpverlener kun je niet altijd afstand houden van anderen. Meerdere collega’s zijn overleden aan corona. Dat verdriet hakte erin bij Anita. Thuis kwamen de tranen, maar ze had geen tijd om te rouwen. De volgende dag moest ze weer aan het werk.

Ik was altijd blij als mijn vrouw weer veilig en gezond naast mij in bed lag. ‘Moet je nou wel doorgaan met dat werk?’, vroeg ik meerdere keren aan haar. Zij antwoordde altijd volmondig met ja. Ze wilde de maatregelen handhaven om mensen te beschermen tegen het virus. Anita gaat niet de straat op, omdat ze graag boetes uit wil delen. Ze doet dit werk, omdat ze mensen wil helpen. Tijdens de coronacrisis hielp ze verwarde mensen om de weg naar huis te vinden en maakte ze een praatje met eenzame daklozen. Ik vind het prachtig en dapper dat ze dit werk doet. Ik ben trots op haar.’